شاید آنی که بشر پرسشگری را یافت نمیدانست که این آغاز را پایانی نیست و چه بی قراری‌ها مهمان ذهن‌های نا آرام خواهد شد و چه تاوان‌ها خواهد داد، تا آن هنگام که در کوچه‌های آتن این بی‌قراری را سقراط به رخ کشید تا حجم نا آگاهی بشر را آنقدر فریاد زند تا حاصل هراس برون ریخته از این نا آگاهی ، شوکران شود و خاموشی.
سگال روای قصه ذهن‌های ناآرام است ، پناهی برای آرام گرفتن از حجم ابهامات دهشتناک که تفکر و خرد ناقص چهار زانو در برابر آنها ساکت محض است.
سگال کنه تفکر بشری است، جایی که مازلو به پایان می‌رسد، جایی که ایهام ایجاز میگردد ، بهانه‌ای که سفره‌دار مهمانی آدم‌های بی‌قرار است.
سگال نه یک نام نه یک محصول که یک تفکر و سلوک است، یک روش برای دیدن دوباره، یک عصاره از هر آنچه درخشان‌ترین ذهن‌های بشریت و پیامبران علم و آگاهی برای ما به یادگار گذاشتند تا بلکه از خلقیدن و زایش تفکر و پا گرفتن رویاورزی‌های خود سرمست شویم و دمی بیاسائیم چون خرقینه پوش ملول نیشابوری که نوا میداد انگار که هر چه هست در عالم نیست ، پندار که هرچه نیست در عالم هست ....
سگال روایت کنجکاوی و در نور دیدن افقهای مه‌آلود است ،عصاره عصیان سالیان پرحادثه طی طریق خالقان آن در بستر ناممکن‌ها و شک‌ها و شکست‌ها و پیروزی‌ها ،تا جوانه‌ای باشد برای رویش درخت تنومند آگاهی که همواره تلاطم ریشه است که تنه را استوار می‌نماید.
این آغاز مسیری است که تا بدینجا بس طولانی و سخت پیموده شده است، فلسفه بلند پروازی و در هم تنیدگی سگال در جمع انسان‌های بی قرار چون مسکنی برای خلق یک نوای دلنشین و جایی در تلاقی علم، هنر، فلسفه و فناوری خواهد بود.
ما با سگال و این بهانه دلنشین ، با سوالات بنیادی خود، خودمان هستیم، رقابت ما با خودمان و فلسفه وجودی امان است، چالشیست بین خالق و مخلوق و هنگامه ارامش ما گوش سپردن و چشم دادن به آن چیزیست که خلق خواهیم کرد. ایمان داریم با سگال افق جدیدی را برای بشریت رقم خواهیم زد و این تحفه تمام بی‌قراری هایمان است.

هر آنچه بی‌قرارتر باشید در سگال نزد ما والاترید.